Laugardagurinn fór í ferða- og jazzlög .. í tvennum skilningi. Kíkti austur að Skógum undir Eyjafjöllum til að tékka á jazz stemmingunni sem þar var í gangi. Við komum inn í miðja tónleika í
Byggðasafninu á Skógum, til minningar um Viðar Alfreðsson, þar sem Snorri Sigurðarson var fremstur meðal jafningja. Borðleysi gerði það að verkum að við stöldruðum stutt við og héldum í
Vík í Mýrdal, þar sem afi minn og amma eru sér til hressingar, annars búa þau öllu jöfnu á Eyvindarhólum.
Ekki annað hægt en að það sé mynd af gamla á netinu. 
Um kl. 21:00 fórum við aftur að Skógum og nú í stórt tjald sem var búið að planta fyrir utan
Hótel Skóga. Þar voru að hefjast rúmlega 3 tíma jazztónleikar þar sem eftir taldir létu gamminn geisa:
Andrea Gylfadóttir – söngur
Kristjana Stefánsdóttir – söngur
Sigurður Flosason – saxófónn
Jóel Pálsson – saxófónn
Snorri Sigurðarson – trompet
Þórir Baldursson – Hammond orgel
Guðmundur Pétursson – gítar
Gunnar Hrafnsson – kontrabassi
Erik Qvick – trommur
Pétur Grétarsson – trommur og slagverk.
Þetta var bara hin prýðilegasta skemmtun. Gott framtak.
Nú svo þekkti maður eða kannaðist við haug af fólki. Sá fyrrum vert úr Munaðarnesi, hann Magnús. En ég vann nokkur sumur við viðhald sumarhúsana og umhverfis í Munaðarnesi þegar ég var 15-18 ára. Svo var þarna stelpa sem ég man ekki hvað heitir, en hún spilaði á sax í stórsveit FÍH. Nú svo kannaðist mamma við þrjá menn, sem ég hélt til að byrja með að væri sami maðurinn, en þar fóru tvíburar og bróðir þeirra. Pabbi þeirra kenndi mömmu í Skógaskóla hér á árum áður. Einn þeirra bræðra, Guðni Sigurðsson, er svo tengdafaðir
Jóels Pálssonar, faðir
Bergþóru Guðnadóttur sem sagt. Svo sá ég Erlu frænku, sá reyndar dóttur hennar,
Guðrúnu Ástu áður. Svo var saxafón ungliðinn og frændi minn
Aron Steinn Ásbjarnarson og systir hans,
Anna Margrét á svæðinu. Sem sagt almennur hressleiki og fullt af kunnuglegum andlitum, svo ekki sé meira sagt.
Við keyrðum svo heim um nóttina og sáum
þetta og svo eftir að það var búið að skila mér til míns heima óku þau (mamma og Ásmundur bróðir)
framhjá þessu!
Tiltölulega greiðfær gönguleið sem hentar öllum. Fátt bar til tíðinda á fjallinu. Útsýnið var gott og verðið líka. Svo fórum við í Skorradalinn og átum nestið okkar. Að því loknu var ákveðið að keyra aðeins inn dalinn, sem er ekki í frásögur færandi. En svo var annað hvort að snúa til baka eða fara hringinn í kringum vatnið. Þeir sem voru á fólksbílum sneru við, en jepparnir héldu áfram. Til að gera langa sögu stutta, þá var þessi áætlaða stutta leið mjög löng. Vegurinn var hreinlega ansi ógreiðfær. Mjög grýttur slóði á köflum og drullupyttir sem þurfti að krækja fyrir til að festast ekki í þeim. En þetta hafðist á endanum. Tók hópinn u.þ.b. 3 tíma að fara þessar torfærur. Það má með sanni segja að jeppa eign ættingja minna hafi hér með verið réttlætt. Svo fórum við heim til Dóra föðurbróður og grilluðum. Langur og góður dagur með smá torfæru ævintýri.
.
þróuðu á áttunda áratug seinustu aldar!
er að fikta sig áfram með heimasíðuna sína ....! Tékkið á henni!
er 23 ár í dag. Skál fyrir því!! 
(Gordian Knot)
