UNGDJASS 2004 eftir Venna Linn

Þriðjudaginn 6. apríl, 2004 - Fólk í fréttum

DJASS - Hljómleikar

UNGDJASS 2004

Föstudagskvöldið 26. mars 2004 á Hótel Borg. Fram komu íslensku sveitirnar Angurgapar og HOD og danska tríóið Refleks. Laugardagskvöldið 27. mars 2004 á Hótel Borg. Fram komu norska sveitin Jogujo circit, íslenska sveitin B3 og samnorræna sveitin Rodent.


ÞAÐ var mikið djassað í Reykjavík um helgina (26-28 mars 2004. (innsk. SG)) og Ungdjass 2004 þar í fararbroddi. Maðurinn á bak við þessa tveggja daga djasshátíð er saxófón- og klarínettuleikarinn Haukur Gröndal, sem hefur búið í Danmörku undanfarin ár. Honum tókst að afla fjármagns til að flytja hingað fjölda norrænna ungdjassista og bauð upp á tveggja daga hátíð um síðustu helgi á Hótel Borg þar sem sex hljómsveitir komu fram. Þrjár alíslenskar utan að í einni lék Erik Qvick hinn sænski sem hér býr, ein dönsk, önnur norsk og sú er Haukur stýrði sjálfur, Rodent, samnorræn. Það þarf ekki að kvíða framtíð djassins á Íslandi þegar slíkir orkuboltar og skipuleggjendur koma úr röðum þeirra ungu.

Fyrsta hljómsveitin af þremur er stigu á sviðið á föstudagskvöldið var Angurgapar, sem skipuð er Ívari Guðmundssyni trompet, Finni Ragnarssyni básúnu, Sigurði Rögnvaldssyni gítar, Agli Antonssyni wurlitzer, Sigurdóri Guðmundssyni rafbassa og Kristmundi Guðmundssyni trommur. Þetta eru strákar sem enn eru í námi og tónlist þeirra af bræðingsættinni sem örlitlum endurómi af frjálsum spuna, stundum af ætt samspunans, er bætt við. Tónlistin var nokkuð tamin og hefði að ósekju mátt verða villtari þótt villimennsku brygði fyrir, sér í lagi í gítarsólóum Sigurðar. Drengirnir eru dágóðir hljóðfæraleikarar og blásararnir stóðu fyrir sínu. Ívar oft með Miles í farteskinu. Stundum brá hann fyrir sig hálftakkatækninni sem Rex Steward og Clark Terry notuðu svo mikið, en samlíking við þá endar þar. Finnur básúnuleikari á framtíðina fyrir sér, oft skemmtilega rytmískur í fraseringum sínum. Hrynsveitin komst bærilega frá sínu, en það var ekki mikill frumleiki í tónskáldskapnum sem var allur hennar.

HOD er stórskemmtilegt tríó og ekki að undra þar sem það skipa nokkrir af helstu orkuboltum íslensks djass. Davíð Þór Jónsson á hammondorgel, Ómar Guðjónsson á gítar og Helgi Svavar Helgason á trommur. Þarna skiptust á bopskotnir ópusar og ljúfar ballöður með sálmaívafi í lokin á stundum, reggískotið kalýpsó og vælandi orgelsólóar af klassíska skólanum. Fyrst og fremst var þetta fyrstaflokks skemmtimúsík og það er alltaf nokkurs virði.

Þriðja hljómsveitin sem kom fram á föstudagskvöldinu var danskt píanótríó, Refleks, skipað píanistanum Matthiasi Grove Madsen, Morten Lundsby bassaleikara og Jesper Uno Kofoed trommara. Þessir strákar hafa starfað saman í rúm tvö ár og eru því ágætlega samspilaðir. Segja má að þeir séu á hefðbundnu línunni og sæki bæði í klassískan djass og danska þjóðlagasjóðinn. Impressjónismi og fljótandi píanóleikur í anda Jarretts og félaga setti svip á leikinn, en þó brá fyrir ómstríðari hljómum og einstaka sinnum skaut dulítill monkismi upp kollinum og meira að segja Someday my prince will come og Elvehøj.


Norðurlandadjass
Seinna Ungdjasstónleikakvöldið hófst á leik norsku rafhljómsveitarinnar Jogujo circit sem hefur starfað saman síðan árið 2000. Hana skipa Gunnar Halle, trompet og hljóðgervla; Joakim Frøystein, rafgítar og hljóðgervla, og Knut Finsrud, trommur og hljóðvinnslu. Tónlist þeirra er í stjörnumerki rafmagnsins, en á því sviði hafa Norðmenn náð einna lengst í Norðurlandadjassi. Sér í lagi þegar trompetinn hefur verið í hásæti og má þar nefna menn á borð við Nils Petter Molvær og Per Jørgensen.
Hljóðgervlatónlist hættir til að vera heldur einhæf, enda leikurinn oft til þess gerður að sefja. Það sem léði tónlist þeirra félaga lífi og lit var trompetleikur Gunnars Halle. Hann er að sjálfsögðu af ætt Davis eins og allflestir djasstrompetleikarar nútímans, hvort sem þeir eru bopparar, kúlarar eða rafhestar, en stundum brá fyrir tónabreidd og krafti í anda Red Allens. Laglínur þeirra félaga voru oft fallegar, endurtekningar tíðar og dramatík nokkur og meira að segja skaut Grieg upp kollinum. Ekki óskemmtilegt skamma stund.

B3 voru næstir á svið. Þeir hafa leikið mikið að undanförnu og farið mjög fram frá því samnefndur diskur kom út. Hér mátti heyra gömul lög eins og "Fes es" blúsinn hans Ásgeirs Ásgeirssonar gítarista í bland við nýja ópusa og einnig léku þeir lag eftir kanadíska tropmpetleikarann Ingrid Jensen sem var gestur þeirra á djasshátíðinni í fyrra. Ásgeir hefur náð sérlega fallegum tóni á gítarinn og verður æ öruggari í einleiksköflum sínum. Agnar Már er einn af fremstu píanistum okkar, en maðurinn lifir ekki af píanóleiknum einum saman og þótt manni þætti hann ekki burðugur organisti þegar hann var að byrja ferilinn á það hljóðfæri hafa framfarirnar orðið miklar og grúfið verður æ sterkara. Þar nýtur hann trausts stuðnings Eric Qvick.

Ungdjassi lauk á leik samnorrænu hljómsveitarinnar Rodent þar sem Haukur Gröndal og Helgi Svavar eru innanborðs. Ég skrifaði fyrr í vetur um tónleika þeirra á Kaffi List og mun bráðlega fjalla um nýju skífuna þeirra, Beautiful monster, á þessum vettvangi svo best er að þakka fyrir sig og vonast eftir ferskum ungdjassi að ári.

Vernharður Linnet


(Thessari grein var nappad af mbl.is)

Hvad finnst ykkur um einstök atridi??